Η πρώτη ταΐστρα-ποτίστρα για τ’ αδέσποτα τοποθετήθηκε στον Δήμο Αγρινίου.

Την πρώτη ταΐστρα-ποτίστρα για τ’ αδέσποτα ζώα τοποθέτησε ο Δήμος Αγρινίου ενώ στο πρόγραμμα του συμπεριλαμβάνονται κι άλλες που θα τοποθετηθούν περιμετρικά της πόλης. Η Ζωοφιλική Ένωση Ενεργών Πολιτών Αγρινίου (Ζ.Ε.Ε.Π.Α.) σε ανακοίνωση της αναφέρει ότι η νέα δημοτική αρχή είναι αποφασισμένη να διορθώσει τα κακώς κείμενα και να αναλάβει τις υποχρεώσεις της όπως αυτές ορίζονται από το νόμο 4039/2013.

Ο αντιδήμαρχος Γεώργιος Μελιάδης, επισημαίνει η Ζ.Ε.Ε.Π.Α., είναι υπεύθυνος για την διαχείριση των αδέσποτων της πόλης του Αγρινίου και δείχνει μια ιδιαίτερη ευαισθησία για τα ζώα. Μαζί με την πενταμελή επιτροπή συζητούν καθημερινά να βρεθεί τρόπος για την συνύπαρξη αδέσποτων και πολιτών.

Ειδικότερα η Ζ.Ε.Ε.Π.Α. αναφέρει στην ανακοίνωση της: 

«Όπως κάθε αρχή αντιμετωπίζουμε πολλές δυσκολίες, αλλά ο κ. Μελιάδης έχει δείξει ιδιαίτερο ενδιαφέρον και προσπαθεί καθημερινά να δώσει λύση στο τεράστιο πρόβλημα των αδέσποτων που υπάρχει στην πόλη μας. Όπως μας ανέφερε ήδη έχει βρεθεί ο χώρος για την δημιουργία ενδιαιτήματος 60 θέσεων ο οποίος θα είναι έτοιμος μέχρι τέλος Μαρτίου του 2015. 

Θα είναι ένα όμορφος διαμορφωμένος χώρος με τις προϋποθέσεις του νόμου έτσι ώστε να υπάρχει άμεση και καθημερινή επαφή των πολιτών με τα αδέσποτα ζώα τα οποία θα φιλοξενεί . Δηλαδή θα μπορεί ο κάθε πολίτης που θέλει να υιοθετήσει ένα αδέσποτο να επισκεφτεί το ενδιαίτημα, να τα δει από κοντά, παίρνοντας από εθελοντές σωματείων που θα βρίσκονται καθημερινά εκεί, τις απαραίτητες πληροφορίες για το αδέσποτο που θα ενδιαφερθεί να υιοθετήσει.
Θα υπάρχει ειδικά διαμορφωμένος χώρος έτσι ώστε ο πολίτης να μπορεί να μείνει μόνος του με το σκυλάκι που θα θέλει να υιοθετήσει. Τα μέλη και οι εθελοντές της ένωσης και των σωματείων της πόλης του Αγρινίου θα είναι δίπλα τους. Όλοι μαζί μπορούμε. Στο πρόγραμμα του Δήμου είναι να τοποθετηθούν και άλλες ταΐστρες-ποτίστρες περιμετρικά της πόλης. 

Η αρχή έγινε. Θέλουμε να πιστεύουμε ότι οι προσπάθειες μας σε συνεργασία με το Δήμο θα έχουν σαν αποτέλεσμα την συνύπαρξή μας με τα αδέσποτα ζώα. Γιατί μην ξεχνάμε ότι τα αδέσποτα δεν τα σπέρνεις και φυτρώνουν. Κάποιος ανεύθυνος συμπολίτης μας τα αφήνει στους δρόμους και στην μοίρα τους».

πηγή: Ιστορίες Αδέσποτων

Η ΖΕΙΛ ενημερώνει: Τα ζώα ΔΕΝ είναι παιχνίδια!

Με αφορμή τις γιορτινές μέρες των Χριστουγέννων, και την τάση των ανθρώπων μέσα στα Χριστουγεννιάτικα δώρα να περιλαμβάνουν πολλές φορές και μικρά κατοικίδια για τα παιδιά τους, η Ζωοφιλική Ένωση Ηλιούπολης έβγαλε ένα ενημερωτικό δελτίο τύπου και το συνόδευσε με ένα υπέροχο βιντεάκι, που θα έπρεπε να το δούμε όλοι, κυρίως όσοι ΔΕΝ έχουν κατοικίδιο και μπορεί απλά να τους έχει περάσει από το μυαλό η ιδέα να αποκτήσουν.

Τα ζώα δεν είναι παιχνίδια που μπορούν να πεταχτούν όταν τα βαρεθούμε. Τα ζώα είναι ζωντανά πλάσματα με αισθήματα που όταν μπουν μέσα στο σπίτι μας, πρέπει να μπουν ως μέλη της οικογένειας και να τα αντιμετωπίσουμε με την ίδια αγάπη, αφοσίωση και ευθύνη όπως κάθε ζωντανό πλάσμα αξίζει.

Διαβάστε παρακάτω το δελτίο τύπου της Ζωοφιλικής Ένωσης Ηλιούπολης και δείτε και το εμπνευσμένο βιντεάκι τους!

«Θέλουμε όσοι δεν γνωρίζουν να ενημερωθούν. Θέλουμε πριν κάποιος αποφασίσει να φέρει ένα κατοικίδιο στο σπίτι του και στη ζωή του να γνωρίζει τις  ευθύνες που έχει ένα ζώο και τις υποχρεώσεις του ως ιδιοκτήτης. Θέλουμε οι γονείς να ενημερωθούν ότι τα ζώα δεν είναι παιχνίδια ούτε θα πρέπει να προορίζονται για δώρα. Δεν θέλουμε άλλα ζώα παρατημένα στον δρόμο, αφημένα στην μοίρα τους σε μπαλκόνια, σε ταράτσες. Θέλουμε να δοθεί η ευκαιρία σε όλα τα αδέσποτα να βρουν ένα υπέροχο σπίτι.

Ενημερώστε, κοινοποιείστε, αντιδράστε. Προτρέψτε τους γνωστούς σας που ενδιαφέρονται για κατοικίδιο να επισκεφτούν τα τοπικά καταφύγια και τα φιλοζωικά σωματεία της περιοχής τους. Να ενημερωθούν, να προσφέρουν έστω μια μέρα εθελοντική βοήθεια για να δουν από κοντά τι χρειάζεται ένα κατοικίδιο. Να υιοθετήσουν ένα αδέσποτο. Υπάρχουν χιλιάδες υπέροχα πλάσματα που περιμένουν και αξίζουν μια ευκαιρία.»

11 άστεγοι με τους σκύλους τους.

... γιατί η αλήθεια είναι πως τον σκύλο δεν τον νοιάζει πόσα λεφτά έχεις...

3,5 εκατομμύρια Αμερικανοί είναι άστεγοι. 
Περίπου το 10% από αυτούς έχουν συντροφιά τους ένα σκύλο. 
Συχνά προτιμούν οι ίδιοι να μείνουν νηστικοί και να φροντίσουν περισσότερο το ζώο από τον ίδιο τους τον εαυτό. 
Όσο αναπάντεχη και αν μοιάζει μια τέτοια συμπεριφορά η άνευ όρων αγάπη και ο δεσμός με τον σκύλο είναι ότι πιο ελπιδοφόρο υπάρχει στη ζωή τους και τους δίνει δύναμη. 
Το petsofthehomeless.org είναι ένα κίνημα εθελοντών που φροντίζει με δωρεάν περίθαλψη τα ζώα αυτά. 

πηγή: lifo.gr

Η τελευταία μέρα του υπέροχου Duke!

O Duke, αυτό το υπέροχο μαύρο λαμπραντόρ, έπασχε από οστεοσάρκωμα. Η κατάσταση είχε επιδεινωθεί, ο Duke πονούσε αφόρητα, και ο δρόμος πλέον ήταν χωρίς επιστροφή. Οι ιδιοκτήτες του πήραν την δύσκολη απόφαση να τον απαλλάξουν από τον πόνο και να τον αφήσουν να ξεκουραστεί.
Πριν συμβεί όμως αυτό, ήταν αποφασισμένοι να του χαρίσουν την πιο όμορφη μέρα της ζωής του, ακόμα και αν επρόκειτο να ήταν και η τελευταία.

Μέσα από τις φωτογραφίες, θα δούμε τις τελευταίες στιγμές χαράς του Duke που έζησε με την οικογένειά του, και δεν υπάρχει περίπτωση να μην δακρύσουμε....

"Η μέρα μου ξεκίνησε με πολλά burgers, και πολλά γέλια!"

"Μαζευτήκαμε όλοι μαζί και είπαμε αστεία, και εγώ σκέφτηκα πόσο θα μου λείψει αυτό το μέρος..."

"Κάποια στιγμή σοβαρευτήκαμε."

"Οι φίλοι μου από το διπλανό σπίτι ήρθαν να με δουν. Είναι δίδυμοι, και όταν κάποιος τους πρόσφερε burger, αυτοί αρνήθηκαν γιατί δεν ήθελαν να μου τα στερήσουν. Ήρθε και η Kristen να με δει. Είναι η κολλητή μου."

"Όσο περιμέναμε τον κτηνίατρο, η Kristen πρότεινε να πάμε μια βόλτα μέχρι το πάρκο να παίξουμε με τα νερά."

"- Ξέρεις ότι θα μου λείψεις, έτσι?
- Και εσύ επίσης!
- Θέλω να με βοηθήσετε, και να προσέχετε την οικογένεια μου! Με ακούτε? Μόνο αυτό θέλω!"

"Παίξαμε, γελάσαμε..."

















 

 
"Περάσαμε τέλεια, και σπάσαμε τους κανόνες."

"Κάθισα να ξεκουραστώ και άκουγα τα παιδιά που έπαιζαν στο πάρκο. Σκέφτηκα τα δύο μικρά παιδιά που έχω στο σπίτι. Μου αρέσει να τα προσέχω. Ξεκουράστηκα...."

"Δεν πόνεσα, αν και ο όγκος είχε μεγαλώσει πολύ. Ένιωσα την αγάπη!"

"Αποχαιρέτησα την φίλη μου την Kira. Με "είδε" να στέκομαι εκεί πριν ο γιατρός πει πως είχε φτάσει η ώρα. Ήμουν ενθουσιασμένος."

"Βασικά, δεν είπα "αντίο". Είπα "στο επανειδείν". Θεέ μου, ήμουν τυχερός! Ο χρόνος μου ήταν λίγος, αλλά εσείς μου δώσατε μια δεύτερη ευκαιρία και ζήσαμε μαζί!"

"Δεν θα σταματήσω ποτέ να σας σκέφτομαι. Για πάντα, Duke!"

πηγή: athensmagazine.gr

Let the dogs in!

Αφήστε τα ζώα να μπουν στο σπίτι. 
Όχι επειδή κάνει κρύο, όχι επειδή το λέμε εμείς, απλά επειδή...  δείτε και θα καταλάβετε.

Ένα καταπληκτικό βιντεάκι από την Ζωοφιλική Ένωση Ηλιούπολης! 

 

Saving Cowboy: άλλη μια συγκινητική διάσωση του Hope for Paws!

Ο Cowboy ζούσε κάτω από έναν τεράστιο κάδο σκουπιδιών για πάνω από 11 μήνες. Ένας γείτονας του έβαζε νερό και φαγητό καθημερινά, και προσπαθούσε να βρει μια καλύτερη λύση γι' αυτόν.
Έτσι επικοινώνησε με το Hope for Paws, μια οργάνωση που διασώσει αδέσποτα και ταλαιπωρημένα ζώα στην Αμερική.
Ο άνθρωποι του Hope for Paws έφτασαν στο σημείο όπου εντόπισαν τον Cowboy. Αφού τον δελέασαν με ένα απολαυστικό χάμπουργκερ, κατάφεραν να τον βγάλουν από την κρυψώνα του και να τον πάρουν μαζί τους στον κτηνίατρο. 
Εκεί, μετά από ένα αναζωογονητικό μπάνιο, ο Cowboy άρχισε να ξεδιπλώνει τον υπέροχο χαρακτήρα του και να γεμίζει το δωμάτιο με χαμόγελα! Τα πάει υπέροχα και με τα γατάκια αλλά και με τα άλλα σκυλάκια. Αφού πέρασε ένα διάστημα σε σπίτι φιλοξενίας, τελικά η οργάνωση του βρήκε το καλύτερο σπίτι για να τον υιοθετήσει και να περάσει υπέροχα την υπόλοιπη ζωή του!

Δείτε το βιντεάκι και την καταπληκτική μεταμόρφωσή του, αξίζει!

Περίτας: Το σκυλί του Μέγα Αλέξανδρου!

Ο Μέγας Αλέξανδρος καθ' όλη τη διάρκεια της ζωής του συνοδευόταν από αρκετά σκυλιά, στην προσωπική του ζωή αλλά και στις εκστρατείες του. Είναι γνωστή η αγάπη του μεγάλου στρατηλάτη για τα σκυλιά, καθώς εικάζεται ότι ήταν ο πρώτος που θέσπισε νόμο για την προστασία των ζώων. 
Ο σκύλος, όμως, που έμεινε στην ιστορία ήταν ο Περίτας, ως το αγαπημένο σκυλί του Μεγάλου Αλεξάνδρου που τον συνόδευε στις εκστρατείες του. Το όνομα αυτό το έδωσε ο Μ. Αλέξανδρος στον σκύλο του από τη λέξη περιττός= εξαιρετικός. Αλλά στα αρχαία κείμενα του Πλούταρχου γράφεται με ένα ταυ. (Πλούταρχος, Βίοι Παράλληλοι, Αλέξανδρος, 61). 

Ο Περίτας φημολογείται ότι ήταν μολοσσός της Ηπείρου. Ο Περίτας σε μια μάχη εναντίον των Περσών έσωσε κυριολεκτικά το μεγάλο στρατηγό. Είχε τραυματιστεί σοβαρά από ένα βέλος και ένας ελέφαντας τον πλησίαζε απειλητικά. Ο Περίτας, τότε, επιτέθηκε στον ελέφαντα τρέποντάς τον σε φυγή και έδωσε έτσι χρόνο στους άντρες του Μ. Αλεξάνδρου να περιποιηθούν τα τραύματά του. Σύμφωνα με άλλη εκδοχή ο Περίτας είχε ξαπλώσει στο στήθος του Αλέξανδρου ενώ κείτονταν τραυματισμένος, όπου και δέχτηκε τη χαριστική βολή από ένα βέλος των εχθρών και έτσι τραυματίστηκε ο Περίτας θανάσιμα και σώθηκε ο Μ.Αλέξανδρος. 
Προς τιμήν του πιστού και γενναίου του φίλου ο Μ.Αλέξανδρος ίδρυσε στην Ινδία πόλη με το όνομα Περίτας.

πηγή: Stardogs.gr

Πάπας Φραγκίσκος: Και τα σκυλιά πάνε στον Παράδεισο!

Για όσους είχαν κάποια στιγμή κατοικίδιο, ξέρουν πολύ καλά πόσο μεγάλος πόνος είναι να το χάνεις. Τώρα, ο Πάπας Φραγκίσκος μας λέει να μην λυπόμαστε καθώς στον Παράδεισο εκτός από τους καλούς ανθρώπους πάνε και τα σκυλιά!

Στην εβδομαδιαία καθιερωμένη ομιλία του στην πλατεία του Αγίου Πέτρου, ο Πάπας είπε πως τα σκυλιά, μαζί με "όλα τα πλάσματα του Θεού" έχουν μια θέση στον Παράδεισο. 
Ο ποντίφικας το είπε αυτό προσπαθώντας να παρηγορήσει ένα μικρό αγοράκι που έκλαιγε επειδή είχε πεθάνει το σκυλάκι του, αναφέρουν οι New York Times.

"Μια μέρα θα δούμε και πάλι τα ζωάκια μας στη βασιλεία του Χριστού. 
Ο Παράδεισος είναι ανοικτός για όλα τα πλάσματα του Θεού" είπε ο 77χρονος ποντίφικας.

"Άντε, γεια..." Ένα συγκινητικό κείμενο για τον Μήτσο...

 
«Με λένε Μήτσο, κι εδώ και λίγη ώρα δεν αισθάνομαι καθόλου καλά...

Ξεκίνησα τη σκυλίσια καριέρα μου πριν δύο περίπου χρόνια. Δεν καλοθυμάμαι τα αδέλφια ή τη μητέρα μου. Μας χώρισαν πολύ νωρίς. Θυμάμαι, όμως, την υποδοχή που μου έγινε όταν με υιοθέτησαν. Το αφεντικό μου με είχε διαλέξει γιατί ήμουν το πιο παχουλό και χαριτωμένο κουτάβι. Όταν με πήγε σπίτι, όλοι τρελάθηκαν μαζί μου. Τα παιδιά δεν έλεγαν να σταματήσουν τα χάδια και οι μεγάλοι να συναγωνίζονται για το καλύτερο όνομα: μπουλούκος, χουχούνος, ζουζούλης και άλλα τέτοια γαργαλιστικά.

Εγώ τα είχα χάσει. Νόμιζα πως βρέθηκα ξαφνικά στον παράδεισο, όπου όλοι ασχολούνται συνεχώς μαζί σου, σε χαϊδεύουν και σου δίνουν λιχουδιές μόνο και μόνο για να δουν πόσο χαριτωμένα τις μασουλάς.

Η ευτυχία δεν κράτησε και πολύ. Η αρχή έγινε όταν εισέπραξα αρκετές σφαλιάρες επειδή είχα βρει πολύ του γούστου μου τα καλά παπούτσια της κυρίας και αποφάσισα να τα κάνω λουρίδες. Αργότερα, άρχισαν οι γκρίνιες: «Πάλι εγώ θα βγάλω το σκύλο βόλτα;», «Πάλι μας κατούρησε το παλιόσκυλο!» (τι απέγινε, άραγε, το «χουχούνος»;), «Μα πόσο θα μεγαλώσει πια αυτός ο κόπρος;».
Μια μέρα, όταν ήμουν σχεδόν οκτώ μηνών (και ήδη ψηλότερος από τα παιδιά της οικογένειας), το αφεντικό αποφάσισε να με βγάλει βόλτα με το αυτοκίνητο. Μου φάνηκε περίεργο που τα παιδιά δεν ήλθαν μαζί, αλλά δεν ανησύχησα. Μετά από κάμποση ώρα το αφεντικό μου άνοιξε την πίσω πόρτα και εγώ κατέβηκα, πολύ χαρούμενος που το παιχνίδι άρχιζε. Όταν οι πόρτες έκλεισαν και το αυτοκίνητο έφυγε (με το αφεντικό μέσα) σκέφτηκα πως αυτό θα έπρεπε να είναι κάποιο καινούργιο παιχνίδι. Όταν πέρασαν ώρες και κανείς δεν ερχόταν για να παίξουμε, κατάλαβα πως κάτι δεν πήγαινε καλά. Κάθισα στην άκρη του δρόμου σαν (;) χαμένος. Όταν αποφάσισα να διαμαρτυρηθώ ουρλιάζοντας, άκουσα τα πρώτα μου χοντρά μπινελίκια ως αδέσποτο (μόνο που τότε δεν το ήξερα ακόμα πως ήμουν τέτοιο...). Επειδή είχε νυχτώσει, αποφάσισα να κοιμηθώ επιτόπου. Το πρωί ξύπνησα τρελά πεινασμένος, και σαν καλύτερη λύση (μοναδική, όπως σύντομα έμελλε να καταλάβω...) βρήκα τις κοντινότερες σκουπιδοσακκούλες. 

Από τότε γυρνάω στους δρόμους, πότε μόνος, πότε με παρέα, και προσπαθώ να καταλάβω –μάταια, πρέπει να πω– τους ανθρώπους. Μερικοί με πλησιάζουν μάλλον φιλικά: «Τι είναι βρε;». Τι να είναι, ρε παιδιά; Πείνα είναι, κρύο είναι, αρρώστια είναι, κι ένα χέρι δεν είναι, να σε χαϊδέψει, να σε αφήσει να ελπίσεις πως μπορεί να ξαναγίνεις κάποτε αγαπητός –ίσως ακόμα και «χουχούνος»!– και όχι να μείνεις «το κ...σκυλο που μας βρομίζει τον δρόμο». 
Άλλοι δεν μπαίνουν καν στον κόπο να σε πλησιάσουν. Και καλύτερα, γιατί αν σε πλησιάσουν και δεν ακούσεις το αφελές «Τι είναι βρε;» έχεις μεγάλες πιθανότητες να εισπράξεις καμιά κοτρόνα, καμιά κλωτσιά ή καμιά μαγκουριά, και να κοιτάς μετά σα χαζός, προσπαθώντας να καταλάβεις τι του έκανες αυτουνού του κ...λη και σε πλάκωσε στα καλά καθούμενα στο ξύλο...

Μέχρι σήμερα την έβγαζα σχετικά καλά. Πότε τα σκουπίδια, πότε κάτι φαγητά στην άκρη του πεζοδρομίου που αφήνει πού και πού ένας γείτονας (αυτός που με είπε Μήτσο και μου' μεινε), δεν πέθανα της πείνας. Όταν, όμως, βρήκα πριν λίγο αυτά τα λαχταριστά κοψίδια δίπλα στο σκουπιδοτενεκέ, τρελάθηκα! Θυμήθηκα τις ένδοξες κουταβίσιες μέρες μου και επέπεσα με ηρωισμό «μέχρις εσχάτων». Τώρα, γιατί μετά τα ξέρασα όλα και τώρα μου τρέχουν τα σάλια, έχω πέσει κάτω και δεν μπορώ καλά-καλά να κουνηθώ, δεν μπορώ να καταλάβω.
Έχω ακούσει από άλλους πως κάποιοι από εμάς έφυγαν έτσι ακριβώς, χωρίς κανείς να καταλάβει τι έφταιγε, και φοβάμαι, φοβάμαι...

...Η καρδιά μου χτυπάει πια πάρα πολύ αργά. Μου φαίνεται πως ήλθε η ώρα μου. Δεν παραπονιέμαι, ούτε κρατάω κακία σε κανένα – τι νόημα θα είχε άλλωστε; Καλά ήταν κι έτσι. Άντε, γεια...» 

Ο Μήτσος ήταν ένα από τα δεκάδες αδέσποτα που καθημερινά πεθαίνουν δηλητηριασμένα από φόλα. 
Όταν έλθει και η δική μας ώρα, είθε ο Θεός των τετράποδων να είναι εξίσου ανεξίκακος...

γράφει ο Διονύσης Ηλιόπουλος Κτηνίατρος Α. Π.Θ.

Λαμπραντόρ βούτηξε στις γραμμές του τρένου για να σώσει το αφεντικό του!

Συγκίνηση προκαλεί η αυτοθυσία που επέδειξε ένα λαμπραντόρ για να σώσει το αφεντικό του που έπεσε στις γραμμές του μετρό στο Μανχάταν της Νέας Υόρκης.

Ο 61χρονος Σεσίλ Γουίλιαμς, ο οποίος έχει χάσει την όρασή του από το 1995, λιποθύμησε ενώ βρισκόταν στην πλατφόρμα του μετρό και έπεσε στις ράγες. Ο σκύλος-οδηγός του, ο 11χρονος Ορλάντο, βούτηξε επάνω του και άρχισε να τον γλείφει ώστε να ανακτήσει τις αισθήσεις του.

Και οι δύο γλίτωσαν με ελαφρά τραύματα. Ο Γουίλιαμς, ο οποίος εξακολουθεί να νοσηλεύεται, δήλωσε ότι ο Ορλάντο του έσωσε τη ζωή και δεν θα ήθελε ποτέ να τον αποχωριστεί. Όμως λόγω ηλικίας, το συμπαθέστατο τετράποδο θα βγει εκτός υπηρεσίας σε έναν χρόνο και ο Γουίλιαμς θα πρέπει να βρεί άλλον οδηγό.

Ο 61χρονος δήλωσε μέσα από το νοσοκομείο ότι η ασφάλειά του καλύπτει τα έξοδα μόνο για έναν σκύλο-οδηγό και ο ίδιος δεν έχει τη δυνατότητα να συντηρεί τον Ορλάντο.
Η ιστορία του συγκίνησε αρκετούς και τελικά, χάρη στις οικονομικές προσφορές τους, ο Γουίλιαμς θα κρατήσει τον Ορλάντο και μετά τη συνταξιοδότησή του.

πηγή: kynology.gr

Arthur, ο σκύλος που ακολούθησε μια ομάδα αθλητών μέσα στη λάσπη και το νερό!

Μια καταπληκτική ιστορία που συνέβη τον προηγούμενο μήνα κατά την διάρκεια του Adventure Racing World Championship στο Εκουαδόρ...

Arthur και Mikael όταν πρωτοσυναντήθηκαν

Το Adventure Racing World Champioship είναι ένας αγώνας στον οποίο οι ομάδες που παίρνουν μέρος, καλούνται να διανύσουν 430 μίλια μέσα στο τροπικό δάσος του Αμαζονίου, κάνοντας καγιάκ, ποδήλατο και αναρρίχηση. Οι αθλητές πρέπει να προχωρούν μέρα και νύχτα για να μπορέσουν να τα καταφέρουν.

Λίγο πριν ξεκινήσουν το τελευταίο κομμάτι της διαδρομής τους, ο Mikael Lindnord, αρχηγός της Σουηδικής ομάδας, μόλις άνοιγε μια κονσέρβα φαγητού όταν πήρε το μάτι του έναν βρώμικο και ταλαιπωρημένο αδέσποτο σκυλάκο να βρίσκεται λίγο πιο πέρα. Η όψη του ήταν τόσο καταπονημένη που αμέσως ο Mikael αποφάσισε να μοιραστεί την κονσέρβα με το κρέας με το δύστυχο σκυλί. 

Ο Arthur ακολουθεί την ομάδα παντού!

Αφού τελείωσαν το φαγητό τους, ο Mikael ετοίμασε τα πράγματά του, και όλη η ομάδα ξεκίνησε για το τελευταίο κομμάτι της κούρσας που θα διαρκούσε 6 ημέρες. Ενώ είχαν ξεκινήσει και πάλι την πεζοπορία, ανακάλυψαν πως ο αδέσποτος σκυλάκος είχε αρχίσει να τους ακολουθεί.
Ο Arthur (όπως ονομάστηκε ο σκύλος αργότερα) είχε ήδη αποφασίσει να "υιοθετήσει" την ομάδα, απλά εκείνοι δεν το είχαν ακόμα καταλάβει!

Η ιστορία τους από εκείνη την στιγμή και πέρα εξελίσσεται και μέσα από φωτογραφίες που ανέβασαν οι ίδιοι οι αθλητές στους λογαριασμούς τους στο facebook. Ο σκύλος τους ακολουθούσε παντού νύχτα και μέρα. Διέσχισε μαζί τους φαράγγια, χωνόταν μέσα στη λάσπη, περπατούσε αμέτρητα χιλιόμετρα, μόνο και μόνο για να βρίσκεται δίπλα τους.

Ο Arthur κολυμπά δίπλα στο καγιάκ!

Όταν ένα βράδυ, η ομάδα έπρεπε να διασχίσει το ποτάμι με καγιάκ, οι διοργανωτές τους συμβούλεψαν να μην έχουν τον σκύλο μαζί τους, γιατί θα ήταν πολύ επικίνδυνο και για τον σκύλο αλλά και για τους ίδιους.
Έτσι η ομάδα αποχαιρέτησε τον Arthur, επιβιβάστηκε στο καγιάκ και ξεκίνησε την διαδρομή μέσα στο ποτάμι. Λίγα μέτρα πιο πέρα όμως ανακάλυψαν πως ο σκύλος δεν είχε κανένα σκοπό να τους αποχωριστεί και είχε αρχίσει να κολυμπά μέσα στα ορμητικά του ποταμού και να βρίσκεται δίπλα στο καγιάκ τους!
Η ομάδα έμεινε άναυδη με την επιμονή του σκύλου, και φυσικά όλοι τον βοήθησαν να ανέβει πάνω στο καγιάκ. Κατά την διάρκεια της διαδρομής, πολλές φορές χρειάστηκε ο σκύλος να πέσει μέσα στο νερό μαζί με την ομάδα, και κάθε φορά έβγαινε έξω τουρτουρίζοντας από το κρύο και την κούραση, χωρίς όμως ποτέ να εγκαταλείψει το πλευρό τους!

Η ομάδα τερματίζει μαζί με τον Arthur!

Έξι μέρες αργότερα, η ομάδα έφτασε στο σημείο τερματισμού, αντί για 4 όμως, ήταν πλέον 5! Ο Arthur είχε γίνει αναπόσπαστο κομμάτι της, και τερμάτισε μαζί τους! Ο Mikael αποφάσισε να τον υιοθετήσει και να τον πάρει μαζί του στην Σουηδία. "Ξεκίνησα αυτόν τον αγώνα με σκοπό να βγω πρώτος. Τελικά όμως αυτό που κέρδισα ήταν έναν καινούργιο φίλο!" λέει χαρακτηριστικά.

Μετά το τέλος του αγώνα, ο Mikael πήγε τον Arthur σε κτηνίατρο του Εκουαδόρ, όπου ο σκύλος εξετάστηκε, ελέγχθηκε, εμβολιάστηκε και αποπαρασιτώθηκε. Η διαδικασία και η γραφειοκρατία για να μεταφερθεί ένας αδέσποτος σκύλος από το Εκουαδόρ στην Σουηδία είναι πολύ μεγάλη, όμως ο Mikael δεν το έβαλε κάτω.

Έκανε όλα όσα χρειάζονταν, ο Arthur κατάφερε να ταξιδέψει στην Σουηδία και αυτή τη στιγμή βρίσκεται σε καραντίνα η οποία θα διαρκέσει για λίγες μέρες ακόμα μέχρι να καταφέρει ο Mikael να πάρει τον Arthur σπίτι του.
Όταν έφτασε ο Arthur στο αεροδρόμιο της Στοκχόλμης πριν λίγες μέρες, ήταν ήδη διάσημος και όλα τα μέσα μιλούσαν γι' αυτόν. Τώρα, όλα τα μέλη της ομάδας επισκέπτονται σχεδόν κάθε μέρα τον Arthur στο μέρος όπου βρίσκεται σε καραντίνα, και περιμένουν καρτερικά να περάσει αυτό το διάστημα και να τον πάρουν μαζί τους σπίτι!

"Οι φόνισσες" υποστηρίζουν το bazaar του Stray.gr

Με αφορμή το Χριστουγεννιάτικο μπαζάρ του Stray.gr που θα πραγματοποιηθεί αυτό το Σαββατοκύριακο στον Κεραμεικό, όλοι οι συντελεστές της θεατρικής παράστασης "Οι φόνισσες" έφτιαξαν ένα υπέροχο βιντεάκι, για να παρακινήσουν όλους μας να επισκεφτούμε το μπαζάρ αλλά και να συμμετέχουμε με όποιον τρόπο μπορούμε στην διάσωση, περίθαλψη και υιοθεσία των αδέσποτων ζώων.

Απολαύστε το, αξίζει!

22 σκύλοι κάνουν τις πιο απίστευτες γκριμάτσες!!

Πιστεύει κανείς πως οι σκύλοι είναι ανέκφραστοι, πως δεν δείχνουν τα συναισθήματά τους, την έκπληξη, την χαρά, τον φόβο, την αμφιβολία ή την ευτυχία??
Φυσικά και όχι! Οι σκύλοι μπορούν να πάρουν τις πιο απίθανες εκφράσεις που ξεπερνούν κάθε φαντασία!
Και για του λόγου το αληθές, απολαύστε εδώ 22 απίθανες φατσούλες που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο!!!

πηγή: lifewithdogs.tv