Βάλτε τα σκυλιά μέσα στα σπίτια σας!

Γιατί τελικά ο “καλύτερος φίλος του ανθρώπου” να ζει εκτός σπιτιού?

Πέρασαν και οι “Άγιες” μέρες του Πάσχα. Λένε πως “κάθε άνθρωπος αυτές τις Άγιες ημέρες του Πάσχα, δέχεται με ελπίδα το θείο μήνυμα της Αγάπης.” Εγώ πάντως δεν είδα και πολύ αγάπη στην επαρχία όπου βρέθηκα για την καθιερωμένη αναβίωση των ελληνικών εθίμων.
Επισκέφτηκα την επαρχία και άδραξα φυσικά την ευκαιρία να κάνω περιπάτους στην φύση, στα σοκάκια ενός γραφικού χωριού και να χαζέψω έναν άλλο τρόπο ζωής. Παρατήρησα μετά λύπης το θέαμα αρκετών σκυλιών μαντρωμένων σε συρμάτινα κοτέτσια, κάμποσα μέτρα μακριά από το σπίτι, να γαβγίζουν ασταμάτητα όποτε πέρναγε κάποιος ή κάτι από κοντά τους. Ο συλλογισμός μου μεταφέρθηκε φυσικά και στους πρωτευουσιάνους όπου πολλές φορές η κατάσταση είναι η ίδια απλά λίγο πιο “παρφουμαρισμένη”. Σκυλιά ξεχασμένα σε κήπους, σε ταράτσες, σκυλιά-ζαρντινιέρες σε μπαλκόνια.

Ας το πάμε λίγο πιο επιστημονικά. Είναι φυσικό ένας σκύλος που δεν έχει την απαραίτητη ανθρώπινη επαφή καθώς και την αναγκαία κοινωνικοποίηση, να γαβγίζει έντονα σε οτιδήποτε και οποιονδήποτε. Οι σκύλοι έχουν κοινές ανάγκες, συναισθήματα και αισθήματα με τους ανθρώπους. Είναι πλάσματα κοινωνικά και χαίρονται την συντροφιά των ανθρώπων. Ένας σκύλος που ζει απομονωμένος όλη την μέρα, εκτός του ότι βαριέται φυσικά όπως οι άνθρωποι, μπορεί να αναπτύξει μέχρι και νευρωτικές συμπεριφορές. Κάποιες περίεργες συμπεριφορές των σκύλων, όπως για παράδειγμα το κυνήγι ουράς μέχρι τελικής πτώσης ή το ανεξέλεγκτο γάβγισμα στην πόρτα ακόμα και όταν δεν είναι κανένας εκεί, στις περισσότερες περιπτώσεις οφείλονται σε ψυχολογικά προβλήματα όπως το άγχος ή η φοβική συμπεριφορά.

Πολύ συχνά ακούω ανθρώπους οι οποίοι έχουν σκυλιά και τους απαγορεύουν την είσοδο μέσα στο σπίτι είτε είναι αυτοί εκεί είτε όχι. Ας πούμε ότι δείχνουμε μία κατανόηση για την δεύτερη περίπτωση ειδικά όταν το σκυλί είναι ανεκπαίδευτο και επιδίδεται σε ζημιές και “ατυχήματα” το διάστημα που μένει μόνο του. Όμως πως να δικαιολογήσω την μόνιμη παραμονή ενός σκυλιού έξω ειδικά όταν ξέρει, βλέπει, ακούει και μυρίζει την “οικογένειά” του να είναι μέσα στο σπίτι;
Πως τότε να ξεχωρίσει την απομόνωση-τιμωρία λόγω μη αποδεκτής συμπεριφοράς από την μόνιμη απομόνωση διότι δεν του επιτρέπεται να μπει μέσα;
Εδώ διερωτώμαι και το εξής: Πόσο χρόνο μπορεί να περνάει κάποιος με το σκυλί του όταν δεν το βλέπει λόγω φυσιολογικής απουσίας από το σπίτι, αλλά και όταν είναι σπίτι δεν το έχει μαζί του; Θεωρώ πως ένα απλό χάδι πέντε λεπτά την μέρα, βγαίνοντας ή μπαίνοντας στο σπίτι, και μία ή δύο δεκάλεπτες βόλτες, δεν είναι αρκετά για να καλύψουν την τεράστια ανάγκη που έχουν τα σκυλιά για την ανθρώπινη επαφή.

Η ευημερία των σκυλιών εξαρτάται καθαρά από τους ανθρώπους. Υπάρχει μία θεωρία που αναπτύχθηκε για τις σχέσεις των ανθρώπων και μελετήθηκε αργότερα και στα σκυλιά. Η Θεωρία της Προσκόλλησης ή Δεσμού( Attachment theory). Η θεωρία αυτή πρεσβεύει ότι η σχέση που είχαμε ως βρέφη με τους γονείς μας ή με τους ανθρώπους που μας φρόντιζαν, παίζει καθοριστικό ρόλο στο πώς θα σχετιζόμαστε σε όλες τις σχέσεις μας στο μέλλον. Για τους ανθρώπους είναι συναισθηματικός δεσμός προς άλλους ανθρώπους (ή το σκύλο τους). Τα σκυλιά δημιουργούν και αυτά σχέσεις προσκόλλησης προς εμάς ή μεταξύ τους. Οι θεωρίες περί προσκόλλησης περιγράφηκαν από τον John Bowlby και τη Mary Ainsworth, οι οποίοι όρισαν και 4 βασικούς παράγοντες . Οι μελέτες έγιναν στις σχέσεις παιδιών με τους κύριους φροντιστές τους και επαναλήφθηκαν σε σκύλους, δίνοντας παρόμοια αποτελέσματα. Αυτό δείχνει πως οι σχέση ανθρώπων-σκύλων καθρεφτίζει τη σχέση μητέρας-παιδιού.

Η προσκόλληση προς τον φροντιστή αποτελείται από τέσσερις παράγοντες:

• Ασφαλές Καταφύγιο.
• Ασφαλής Βάση
• Διατήρηση Εγγύτητας.
• Ανησυχία Χωρισμού.

Τα σκυλιά στρέφονται στον φροντιστή τους για σιγουριά και ασφάλεια όταν νιώθουν να απειλούνται (ασφαλές καταφύγιο), χρησιμοποιούν τον φροντιστή τους σαν βάση, από την οποία μπορούν να εξερευνούν (ασφαλής βάση), προσπαθούν πάντα να μείνουν κοντά στον φροντιστή τους (διατήρηση εγγύτητας) και αντιστέκονται ή γίνονται ανήσυχα κατά τον χωρισμό τους από αυτόν (ανησυχία χωρισμού).
Στα μάτια του σκύλου σας, εσείς είστε η μητέρα του και ο φροντιστής του. Για τον ίδιο λόγο λοιπόν που δεν θα ξεχνάγατε το παιδί σας μόνο του και απομονωμένο μακριά από το οικογενειακό περιβάλλον του σπιτιού σας, ανοίξτε τα σπίτια σας και κάντε το σκυλί σας να νιώθει όπως του αξίζει. Σαν μέλος της οικογένειάς σας.

από την Μαριλένα Σαρίδη - Εκπαιδεύτρια σκύλων

πηγή:  dogpark.gr