Αυτή είναι η Judy, ένα ημίαιμο πίτμπουλ, η οποία αποστεωμένη, νηστική και σε άθλια κατάσταση, ένα βήμα πριν τον θάνατο, σύρθηκε μια μέρα μέσα στην αυλή ενός άγνωστου άντρα, με σκοπό να αφήσει εκεί την τελευταία της πνοή.
Δεν γνωρίζουμε αν ο προηγούμενος ιδιοκτήτης την παράτησε σε αυτή την κατάσταση στον δρόμο, ή αν από μόνη της το έσκασε προσπαθώντας να βρει μια ήσυχη γωνιά να κουρνιάσει.
Ο "Mr. fourslinkys" (το όνομα που χρησιμοποιεί ο χρήστης στο you tube), στου οποίου την αυλή μπήκε η Judy, αρχικά σκέφτηκε να τηλεφωνήσει σε ένα καταφύγιο να έρθουν να την μαζέψουν, καθώς είδε μπροστά του ένα πιτμπουλ, και οι προκαταλήψεις "βίαιο σκυλί", "δολοφόνος" κλπ, γέμισαν την σκέψη του.
Όμως πριν κάνει οτιδήποτε, ο Mr. fourslinkys τηλεφώνησε στην αδελφή του, η οποία ήταν γνώστης και λάτρης των ζώων, και τον έπεισε να δώσει μια δεύτερη ευκαιρία στην σκυλίτσα.
Έτσι ο Mr. fourslinkys άνοιξε την πόρτα του σπιτιού του στην αξιαγάπητη Judy, την φρόντισε με τον καλύτερο τρόπο, την εκπαίδευσε, και τώρα, έναν χρόνο αργότερα, η Judy υπεραγαπά τα καινούργια της αφεντικά και η ευτυχία είναι ζωγραφισμένη στο πρόσωπό της!
Τραγική ειρωνεία σε όλη αυτή την ιστορία, είναι πως λίγους μήνες αργότερα η αδελφή του Mr. fourslinkys αυτοκτόνησε, και ο ίδιος θα βούλιαζε μέσα στις μαύρες σκέψεις της κατάθλιψης και του θρήνου, αν δεν είχε κοντά του την Judy να τον στηρίζει και να του δίνει δύναμη για ζωή!
"Τελικά, τις περισσότερες φορές, δεν διαλέγουμε εμείς τον σκύλο, αλλά ο σκύλος διαλέγει εμάς!"
Δεν γνωρίζουμε αν ο προηγούμενος ιδιοκτήτης την παράτησε σε αυτή την κατάσταση στον δρόμο, ή αν από μόνη της το έσκασε προσπαθώντας να βρει μια ήσυχη γωνιά να κουρνιάσει.
Ο "Mr. fourslinkys" (το όνομα που χρησιμοποιεί ο χρήστης στο you tube), στου οποίου την αυλή μπήκε η Judy, αρχικά σκέφτηκε να τηλεφωνήσει σε ένα καταφύγιο να έρθουν να την μαζέψουν, καθώς είδε μπροστά του ένα πιτμπουλ, και οι προκαταλήψεις "βίαιο σκυλί", "δολοφόνος" κλπ, γέμισαν την σκέψη του.
Όμως πριν κάνει οτιδήποτε, ο Mr. fourslinkys τηλεφώνησε στην αδελφή του, η οποία ήταν γνώστης και λάτρης των ζώων, και τον έπεισε να δώσει μια δεύτερη ευκαιρία στην σκυλίτσα.
Έτσι ο Mr. fourslinkys άνοιξε την πόρτα του σπιτιού του στην αξιαγάπητη Judy, την φρόντισε με τον καλύτερο τρόπο, την εκπαίδευσε, και τώρα, έναν χρόνο αργότερα, η Judy υπεραγαπά τα καινούργια της αφεντικά και η ευτυχία είναι ζωγραφισμένη στο πρόσωπό της!
Τραγική ειρωνεία σε όλη αυτή την ιστορία, είναι πως λίγους μήνες αργότερα η αδελφή του Mr. fourslinkys αυτοκτόνησε, και ο ίδιος θα βούλιαζε μέσα στις μαύρες σκέψεις της κατάθλιψης και του θρήνου, αν δεν είχε κοντά του την Judy να τον στηρίζει και να του δίνει δύναμη για ζωή!
"Τελικά, τις περισσότερες φορές, δεν διαλέγουμε εμείς τον σκύλο, αλλά ο σκύλος διαλέγει εμάς!"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου